De filosofie filosofie
Toen het Maison Médicale voor het eerst werd opgericht, was ons werkingssysteem gebaseerd op een vergoeding op basis van prestaties, zoals overal elders.
We waren om een aantal redenen niet tevreden met deze manier van werken:
"Wat is de basis van fee-for-service? Het is ziekte!"
Dus hoe meer zieke patiënten we zagen, hoe meer geld we verdienden: Ziekte financierde ons salaris en bepaalde onze levenskwaliteit.
Natuurlijk werden we betaald voor ons werk, maar volgens ons is het vooral onze taak om de gezondheid van de patiënten die bij ons komen zo lang mogelijk te behouden en te herstellen.
We vonden daarom dat het fee-for-service systeem tegenstrijdig en zelfs ongezond was in termen van onze doelstellingen, die zijn :
- Gelijke toegang tot en kwaliteit van zorg voor iedereen mogelijk maken;
- Patiënten helpen om maximale autonomie te bereiken;
- Streven naar een toenemend belang van preventie en gezondheidseducatie in plaats van curatieve zorg.
Dit fee-for-service systeem beperkte ons werk aanzienlijk: alleen ziektes konden ons uitdagen en onze interventies rechtvaardigen.
Het was voor ons niet mogelijk om u, de patiënten, voor te stellen om het medische team te raadplegen voor onderzoeken of preventief advies zodra u van uw acute probleem verlost was (of dit nu op medisch, fysiotherapeutisch of verpleegkundig gebied was).
Naar eer en geweten konden we je dit soort contact niet aanbieden omdat we je daarvoor moesten laten betalen.
Dit zijn de redenen waarom we besloten hebben om op zoek te gaan naar een ander systeem van betaling voor het werk van het Maison Médicale, een systeem dat het bereiken en behouden van een goede gezondheid beloont: het systeem van forfaitaire abonnementen, dat gezondheid financiert in plaats van ziekte.
De vaste prijs: een systeem gebaseerd op solidariteit
Een systeem dat niet gratis is.Patiënten, zowel oude als nieuwe, vertellen ons vaak dat ze het systeem voor het betalen voor zorg in het Maison Médicale niet begrijpen en hoe het "gratis" zou moeten zijn. We horen ook patiënten die nog niet geregistreerd zijn zeggen: "Zet het maar op de rekening van mijn vrouw" (zij is wel geregistreerd). En toch...
Het is in antwoord op al deze vragen dat we de volgende gedachten willen presenteren.
Dit systeem is vooral gebaseerd op een notie van solidariteit tussen iedereen, jong en oud, werknemer en werkloze, loontrekkende en zelfstandige... Alles gebeurt via een inhouding op het arbeidsinkomen.
Als je dus €100 bruto verdient, bedraagt je belastbaar loon slechts €86,93, waarop nog een inhouding (van 13,07%) in mindering wordt gebracht om tot je nettoloon te komen.
Waar gaat de €13,07 naartoe?
- 4,70 wordt betaald aan de ziekte- en invaliditeitsverzekering (mutuelle);
- 0,87 wordt betaald aan een werkloosheidsfonds om inkomen te betalen aan werklozen;
- 7,50 wordt betaald aan een pensioenfonds om de pensioenen van huidige gepensioneerden te betalen.
Maar de €100 van je brutoloon kost je baas eigenlijk €132,39 omdat hij de volgende bedragen moet betalen:
- 6,15 wordt betaald aan de ziektekosten- en arbeidsongeschiktheidsverzekering (mutuelle);
- 1,46 wordt betaald aan een werkloosheidsfonds om inkomen te betalen aan werklozen;
- 8,86 wordt betaald aan een pensioenfonds om de pensioenen van huidige gepensioneerden te betalen;
- 7,00 wordt betaald aan gezinstoeslagen voor de betaling van kinderbijslag voor kinderen ;
- 0,30 worden gestort in een fonds ter compensatie van arbeidsongevallen;
- 1,10 wordt gestort in een fonds om te betalen voor beroepsziekten ;
- 7,48 voor loonmatiging en €0,04 voor diverse lasten om de verschillende socialezekerheidssectoren in evenwicht te houden.
Zoals je ziet bestaat solidariteit omdat iedereen bijdraagt en omdat het een percentage is, dragen degenen die veel verdienen meer bij dan degenen die minder verdienen.
We zien ook dat het werkgeversaandeel vrij hoog is en dat er over deze bedragen wordt gediscussieerd als we het hebben over het verlagen van de arbeidskosten.
En tot slot, als je je belastingaangifte invult en je moet extra betalen, gaat er nog steeds wat geld naar de sociale zekerheid. Van elke €100 betaalde belasting gaat €22,6 naar al deze diensten.
Dit alles om aan te tonen dat je via je werk al betaalt voor een deel van je gezondheidszorg (€4,70 ingehouden op je brutosalaris + €6,15 betaald door je baas, dus €10,85 per €100 brutosalaris), de belastingaftrek niet meegerekend. Maak de rekensom met je volgende loonstrookje en je zult zien dat deze bedragen niet onbelangrijk zijn.
Met deze bedragen kun je een vergoeding aanvragen voor je medische zorg en medicijnen. Zoals we hierboven zagen, betaal je voor je gezondheidszorg via je werk.
In 1983 onderzochten de leden van de Maisons Médicales manieren om de toegang tot zorg te verbeteren en een alternatieve financieringsmethode te vinden voor fee-for-service (waarbij je je dokter betaalt bij elk bezoek).
Ze realiseerden zich dat het moeten betalen voor artsen, fysiotherapeuten en verpleegkundigen voor sommige mensen een grote financiële handicap werd, waardoor ze afzagen van gezondheidszorg.
Aan de andere kant verdienen artsen in het fee-for-service systeem een goede boterham zolang ze veel mensen zien, wat soms leidt tot overconsumptie (herhaalde, onnodige bezoeken, bijvoorbeeld).
Deze en andere overwegingen, uitgevoerd met GERM (Groupe d'Etude pour une Réforme de la Médecine), brachten de Maisons Médicales ertoe het INAMI (Institut National d'Assurance Maladie Invalidité) te vragen een andere, nog meer solidaire, financieringsmethode uit te proberen: het forfait.
Volgens dit systeem ontvangt het Maison Médicale maandelijks een vast forfaitair bedrag voor elke individuele abonnee, ongeacht of die persoon zich aanmeldt of niet. Dit bedrag is het resultaat van gesofisticeerde berekeningen uitgevoerd door het RIZIV en is gebaseerd op het gemiddelde verbruik van de verschillende categorieën Belgen (gewone verzekerden, VIPO 75% en VIPO 100%).
Praktisch gezien, als de Belgen in de loop van een jaar X miljoen hebben uitgegeven aan algemene medische zorg, zal het forfaitaire bedrag dat aan het Maison Médicale wordt betaald X miljoen zijn gedeeld door 11 miljoen Belgen gedeeld door 12 maanden, d.w.z. x € per maand. Hetzelfde geldt voor fysiotherapie en verpleging.
Het is jouw ziekenfonds dat ons het maandelijkse forfaitaire bedrag betaalt. Dit systeem is niet "gratis", want je betaalt bijdragen via je werk, waardoor je ziekenfonds deze bedragen kan betalen. Voor ons is het een nog meer ondersteunend systeem dan het fee-for-service systeem, daarom hebben we besloten om op 1 april 1992 over te schakelen.
In ruil daarvoor zijn wij verplicht om alle ingeschreven patiënten te voorzien van algemene medische zorg, fysiotherapie en verpleging.
Hoewel dit systeem zorgt voor maximale financiële toegankelijkheid van de zorg voor patiënten, werkt het alleen voor het Maison Médicale als we voldoende abonnees hebben om de salarissen van onze verzorgers en alle andere bedrijfskosten te kunnen betalen. Op dit moment hebben 4600 abonnees hun vertrouwen in ons gesteld, waarvoor wij zeer dankbaar zijn.
Bovendien is het wenselijk dat iedereen het systeem in dezelfde geest van solidariteit gebruikt. We zouden dit systeem niet kunnen voortzetten als we te maken zouden krijgen met een zeer groot aantal patiënten die te veel zorg gebruiken zonder het echt nodig te hebben. De artsen, kinesitherapeuten en verpleegkundigen van het Maison Médicale zouden dan niet meer beschikbaar zijn om zorg te verlenen aan diegenen die het echt nodig hebben. Het is aan elk individu om het systeem "met zorg" te gebruiken.
Wij staan tot uw beschikking voor meer informatie over dit onderwerp. We horen graag van u!
